Historia pizzy sięga czasów starożytnych. Pierwsze rodzaje pizzy były nadziewanymi płaskimi chlebami. Prawdopodobnie prekursorem pizzy była focaccia, czyli płaski chleb znany Rzymianom jako “panis focacius”, do którego następnie dodawano nadzienie. Pierwsza współczesna pizza powstała w Neapolu w XVIII w., kiedy to do focaccii dodano pomidory.
Słowo pizza zyskało szeroką popularność w 997 roku w Gaecie – małym włoskim miasteczku, a z czasem zaczęło rozprzestrzeniać się po całych środkowych i południowych Włoszech.
Pizza stała się jednym z najpopularniejszych dań w tym kraju, a wraz z początkiem masowej emigracji Włochów w XIX wieku, wśród włoskich emigrantów. Podczas II wojny światowej amerykańskie wojska odwiedziły Włochy, po czym popularność pizzy wzrosła w Stanach Zjednoczonych, a następnie rozprzestrzeniła się na różne kraje świata.
Pizza współcześnie
Dobra pizza jest jak rodzaj pieczywa, do którego dodaje się pomidory, ser i zioła. Jednak do końca XIX wieku potrawa ta nie była słona, jak się dziś powszechnie uważa, lecz słodka. Naukowcy dowiedzieli się tego czytając pamiętniki jednego z pizzerów, Pellegrino Artusiego. Pamiętnik ten zawierał przepisy na pizzę, z których wszystkie były słodkie.
Pierwsze pizze
Produkty przypominające pizzę pojawiły się po raz pierwszy w Epoce Kamiennej. Najczęściej był to chleb, do którego starożytni dodawali różne składniki, aby uczynić go bardziej aromatycznym.
Starożytni Grecy mieli płaski chleb zwany “plakous”. Ten płaski chleb był często przyprawiany czosnkiem, cebulą i różnymi ziołami. W VI w. p.n.e. żołnierze perskiego króla Dariusza I piekli chleb z serem. Jeden z badaczy zasugerował, że współczesna pizza “powstała po raz pierwszy ponad 2000 lat temu, kiedy rzymscy żołnierze dodali ser i oliwę do placka macy”.
Inne przykłady starożytnej pizzy, które przetrwały ze starożytnego świata śródziemnomorskiego, to focaccia, grecka pita i lepinia na Bałkanach. W całej Europie istnieje wiele podobnych rodzajów wypieków opartych na idei pokrywania płaskiego ciasta serem, mięsem, warzywami i przyprawami.
W XVI-wiecznym Neapolu po raz pierwszy wspomniano o chlebie płaskim jako o pizzy. Żywność ta uważana była za tanią, stworzoną dla ludzi biednych i pozbawionych środków do życia. Sprzedawano ją na ulicach i nie było na nią jednego przepisu – każdy piekł ją jak umiał. Dzięki sprowadzeniu pomidorów do Europy w 1522 roku, włoska pizza pojawiła się po raz pierwszy w Neapolu. W 1843 r. Alexandre Dumas opisał wszystkie rodzaje polew do tego produktu. Wśród mieszkańców Neapolu krąży opowieść, że 11 czerwca 1889 r. pizzaman Raffaele Esposito, aby złożyć hołd włoskiej królowej Marghericie Sabaudzkiej, stworzył pizzę margaritę udekorowaną pomidorami, mozzarellą i bazylią, prezentując danie w barwach narodowych królestwa.